فصل چهارم
نیاز انسان برای بیدار کردن کوندالینی
بیدار کردن کوندالینی ، سر آغاز واقعی  یک سفر معنوی است . . . به همان اندازه که کوندالینی قادر است در زمانی که به سمت بیرون از کالبد مان هدایت یافته است  ما را  به تجربه کردن دنیای بیرونی تشویق و ترغیب کند . باید بدانیم تا زمانی که کوندالینی درونی در خواب است ما هرگز قادر نخواهیم بود الاهیت خود را بشناسیم  و یا خدای یکتا را درک کنیم و به شناخت ذات مقّدس او نائل گردیم  .و تنها در زمانی که کوندالینی بیدار شود ما می توانیم به طبیعت حقیقی مان و همین طور هم به بزرگی مان آگاهی کامل پیدا کنیم و دریابیم که موجوداتی کاملا متعلق به خدایی متعال هستیم و ماهیت الهی داریم .  هنگامی که نفس نامحدود و لایتناهی باشد و نه از کسی زاده شده ، نه کسی را زاده باشد و ذاتی ابدی داشته باشد ، چگونه می تواند خود را در شعور مخلوقش بگنجاند ؟ تنها از طریق وسیله ای چون چاکتی ، می توان مجوز برای ورود به قلمرو معنوی به دست آورد در واقع چاکتی همان مسیر مستقیم به سوی ذات مقدس الهی است. هنگامی که انسان قدرت کوندالینی را در وجودش احساس می کند ، به طرز نامحدودی و لایتناهی شکوفا می شود  و سپس قادر می گردد که تمام عالم هستی و تمام کهکشانها را در بگنجاند .

---